Η θεμελιώδης φύση και το νόημα της μουσικής
δεν βρίσκονται ούτε σε αντικείμενα ούτε σε
μουσικά έργα αλλά στην ίδια την πράξη, σε αυτό
που οι άνθρωποι κάνουν. Μπορούμε να ελπίζουμε
ότι θα καταλάβουμε τη φύση της μουσικής και τη
λειτουργία που επιτελεί στην ανθρώπινη ζωή
μόνον αν κατανοήσουμε τι κάνουν οι άνθρωποι
όταν συμμετέχουν σε μία μουσική πράξη.
Christopher Small
Η μουσικοκινητική αποτελεί μια «ανοιχτή» μέθοδο μουσικής παιδαγωγικής που στοχεύει στην ανάπτυξη και τη δόμηση της προσωπικότητας των παιδιών, ενθαρρύνοντας την πρωτοβουλία, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα. Τα παραπάνω στοιχεία λειτουργούν μέσα από το συλλογικό βίωμα. Μέσα από την ομάδα. Εκεί ο αυτοσχεδιασμός είναι που ξεκλειδώνει τη δημιουργία, το αντάμωμα του προσωπικού στιλ και της αισθητικής, εκεί η πρωτοβουλία συναντά την υπεύθυνη δράση και τη φαντασία, μέσα από την ομάδα και εν τέλη, μέσα από το παιχνίδι αυτό της μουσικοκινητικής τα παιδιά κατορθώνουν να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, ευαισθησίες και αντανακλαστικά.
Θεμέλιο της μουσικοκινητικής είναι ο ρυθμός. Ο Carl Orff που εισήγαγε τη μουσικοκινητική ως μουσικοπαιδαγωγική μέθοδο, δηλώνει χαρακτηριστικά: “Είναι δύσκολο να διδάξεις τον ρυθμό. Τον ρυθμό μπορεί κανείς μόνο να τον απελευθερώσει. Ο ρυθμός δεν είναι κάτι το αφηρημένο, είναι η ίδια η ζωή. Ο ρυθμός δρα και επιδρά, είναι η δύναμη που ενώνει τη γλώσσα , τη μουσική και την κίνηση.”
Προσεγγίσεις Μουσικής Παιδαγωγικής, Μουσικής Ψυχολογίας, Μουσικολογίας: Suzuki, Carl Orff (The Schulwerk – μουσικοκινητική) , C.A.L.M (Eleni Lapidaki)
Προσεγγίσεις Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας, Κοινωνικής Ψυχολογίας: Anton Makarenko, Paulo Freire, Augusto Boal, Michel LoBrot (“Non Directivite Intervenante”- NDI)